Seminarium Warszawskie | Warszawa Wojciecha Młynarskiego

Kategoria: Popularyzacja, Seminarium Warszawskie

XXXVIII Seminarium Warszawskie

“Stare, dobre, kochane adresy…”. Warszawa Wojciecha Młynarskiego

Organizatorzy:

Centrum Badań nad Kulturą Warszawy Uniwersytetu Warszawskiego, Wydział Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego oraz Muzeum Warszawy

Spotkanie odbyło się 18 czerwca 2024 roku o godz. 18:00

w Kinie Syrena w Muzeum Warszawy (Rynek Starego Miasta 42, parter).

📍wstęp wolny

Dyskusję prowadził dr Paweł Weszpiński reprezentujący Muzeum Warszawy oraz dr hab. Mikołaj Madurowicz reprezentujący Centrum Badań nad Kulturą Warszawy Uniwersytetu Warszawskiego.

Rejestracja transmisji online Seminarium dostępna jest na Facebooku Muzeum Warszawy → Stare, dobre, kochane adresy… Warszawa Wojciecha Młynarskiego

Chyba niewiele jest osób, które nie znałyby twórczości Wojciecha Młynarskiego – autora tekstów piosenek, poety, twórcy librett, satyryka, reżysera, artysty scenicznego i kabaretowego. Jego nazwisko jednym tchem wymienia się obok Agnieszki Osieckiej i Jeremiego Przybory. Jego wyśpiewana Warszawa trwale wpisała się w realną Warszawę – i vice versa. Wystarczy przypomnieć sobie  słynne frazy, jak m.in. „na sypkość uczuć i brak przyjaciela – niedziela na Głównym, na Głównym niedziela”, „światowe życie… sweter z CDT-u, metka z PKO… i jak z Broadwayu program – Warsaw by Night!”, „społeczność mamy, jaką mamy, ale na szczęście jest margines”, „alkoholicy z mojej dzielnicy siedzą na murku jak ptaszki, slangiem najczystszym mówią mi: Mistrzu, zbrakło nam trochi do flaszki…”,  „są Bristole, są Marriotty, lecz do żartów mniej ochoty i nie bardzo jest gdzie pójść, bo nie ma Dudka”, „nie ma gdzie pójść, nocą straszy schabowy i seta, gdzie jest ten wdzięk, gdzie są Szpaki, Dudki, Owce?”, „strasznie trudno w Śródmieściu spotkać inteligenta”, „rano po bułki w sklepie stać”, czy nawet mniej znane, jak chociażby: „ta Warszawa, fakt widoczny, nabzdyczona jest i tłoczna, lecz prawdziwych warszawiaków to w niej nie ma”, „naszych matek maleńkie mieszkanka”, „ściany między ludźmi, ściany coraz cieńsze”, „dziecko, blondyn, Jan Bobola, zamieszkały – bliska Wola, Sienna dziewięć i po schodkach w lewo z bramy”, „na Generała Zajączka, na Solcu, na Gwiaździstej, gdzie wrosła szara bolączka w nieludzki, wredny system, na żadnej, smutnej ulicy – wciąż w szarosinym kolorze – nikt nie wmuruje tablicy, że tutaj żył i tworzył”…

Seminarium poświęcimy miastu, które przez kilka dekad Wojciech Młynarski doceniał i krytykował w trybie piosenkowo-felietonowej recenzji. Spróbujemy też poznać miasto spoza Jego twórczości – gdzie mieszkał, którędy chodził, dokąd zmierzał, jakie miejsca lubił odwiedzać.

W Seminarium udział wzięli:

Roman Dziewoński
dziennikarz radiowy i muzyczny, absolwent reżyserii w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, dyplomowany architekt, twórca scenariuszy słuchowisk radiowych. Syn Edwarda „Dudka” Dziewońskiego. Autor książek m.in. Sęk z Dudkiem (1999), Kabaretu Starszych Panów wespół w zespół (2002), Irena Kwiatkowska i znani sprawcy (2003), Ostatni naiwni. Leksykon Kabaretu Starszych Panów (wraz z Moniką i Grzegorzem Wasowskimi) (2005), W cieniu „ZŁEGO” (2008), Dla mnie bomba Jerzego Dobrowolskiego (2009), DODEK Dymsza (2010), Skarpetka w ręku. Krzysztof Kowalewski w garderobie (2012), Gabi. Gabriela Kownacka (2013), Jerzy Turek (Polska) (2016), Siła komizmu …destrukcyjna? Mietek, Bobek, Dudek, Wiesio, czyli Czechowicz, Kobiela, Dziewoński, Michnikowski (2019). W dawnej radiowej Trójce prowadził audycje o musicalu i swingu. Autor sztuki Rola błazna.

Adrianna Godlewska-Młynarska 
warszawianka od urodzenia, absolwentka stołecznej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Po ukończeniu studiów została zaangażowana do Teatru Syrena i rozpoczęła pracę w gronie najwybitniejszych artystów estrady i teatru. Współpracowała z teatrami Ludowym, Dramatycznym i Nowym, z kabaretami „U Lopka” oraz „Dudek”, a także z wieloma agencjami estradowymi. Specjalizując się w dziedzinie piosenki, pracowała z młodzieżą – prowadząc lekcje i warsztaty. Od 1964 r. była żoną Wojciecha Młynarskiego. Ich dzieci to Agata, Paulina i Jan. Jest autorką dwóch książek: Jestem, po prostu jestem (2003) oraz Życie, kochanie i gotowanie (2010). Prezentuje recital estradowy pt. Moja droga z piosenką.

Magdalena Zawadzka
aktorka teatralna, filmowa, telewizyjna i estradowa (tak nam się przedstawiła).

Nasze Seminaria to interdyscyplinarne i wielowątkowe, poświęcone Warszawie dyskusje zaproszonych gości oraz wszystkich zainteresowanych uczestników. Zarówno sama idea spotkania instytucji nauki z instytucją kultury – czyli Uniwersytetu Warszawskiego i Muzeum Warszawy – jak i każdorazowy udział trójki (niekiedy czwórki) specjalistek i specjalistów zajmujących się w badaniach i w praktyce Warszawą są rękojmią merytorycznej jakości dyskusji.

Seminaria Warszawskie wpisały się na stałe w kalendarz wydarzeń varsavianistycznych i są okazją do comiesięcznych ważnych rozmów o naszym mieście.

Udostępnij: